geSTRAND

….zonder zand!
Na 2, nee 3 taxiaanbieders afgeschud te hebben “Omar” gebeld. Een rustige, goed Engels sprekende man, die ook wat over de grenzen heen kan kijken (hij is bereisd en kan ook op verschillende niveaus communiceren).
De taxichauffeur van gister kon mijn “ff nix” niet aan en begon tot wel 5 keer toe het ‘vaderabrahamachtige’ “Hakuna Matata, habari sana” te zingen… met een swingende handbeweging(?!) bijna voor mijn neus en zijn blik iets meer op mij gericht dan op de weg!!?
Ik heb mijn woeste blikken maar in de berm gegooid…!

Omar was er al vroeg, maar had alle tijd!
Na een half bord Pilau op weg naar ’t vliegveld.
Eerst naar Dar es Salaam vliegen en daarna naar Amsterdam. Met gemengde gevoelens op onderweg…hoe kan ik mijn balans ook thuis beter bewaren….

De luchthaven was duidelijk onderbezet…net half zeven….zon onder…..eindelijk eten voor de Ramadanners! Onder de werkende heerste een gemeenschapsgeest die ons buitenlanders een beetje buitenaards maakten…
Werktuigelijk werd ingecheckt .
Een inlandse (mogelijk iets te weinig gelapt…ze had alleen een brede haarband in) werd tereug gestuurd…overboekt, zij zou later moeten vliegen…
Ze kwam bij mij haar verhaal doen… ik stelde voor dat ze gewoon op mijn schoot zou komen zitten!
Samen schoten we in de lach. “zoals in de dalla-dalla” zei ze en we gierden van het lachen!

In de wachthal ging de tijd best snel! Lekker nog wat zitten schrijven en eindelijk toch maar in mijn boek begonnen! Het vliegtuig van Precission Air zou wat later komen. Nou ja 2 uur overstaptijd… moet kunnen… moeten ook nog even hun bordje leegeten denk ik!
De Nairobianen vertrokken met hun vlucht. De Dar es Salamers kregen nog een vertraging…hmmm.
Ik dacht aan Marianne die 48 uur er over gedaan had om in Oeganda te komen! Ze heeft me haar mengeling van Afrikaanse gelatenheid en vertrouwen met de westerse vasthoudendheid uitgelegd.
Een aantal mensen gingen het gemicrofoonde heerschap vertellen dat ze aansluitende vluchten hadden. Hij stelde ze gerust… ok dat weet ik dan ook, nog even lezen dan.
In de ruimte kristalliseerde wat groepjes lotgenoten, meestal ook landgenoten. Ik probeerde de krachtenvelden in te schatten en besloot dat ik me een enigszins afwachtende houding kon permitteren. Het was duidelijk dat er een flink aantal doortasters aanwezig waren die meer wegen kenden als ik!
Nog eens vertraging ! Nu gaan we ‘m missen… het gemicrofoonde heerschap werd bestormd!!
Maar een even meeluisteren. “garanties?”ineens vertelde hij dat hij overleg had gehad met de KLM, ze zouden op ons wachten….! Zoekend naar strohalmen werd hem gevraagd dit te herhalen! In verschillende stemmingen werd er afgedropen….
Het kwartiertje te laat voor de aansluiting werd verder opgerekt en de inlandse vrouw met haarbend zat nu ook in de hal. (Gewoon wat vliegtuiginhouden bij elkaar gestampt vrees ik) We zwaaiden even en lieten het erbij.
Uiteindelijk vliegen… een kwartiertje… Dar es Salaam…
Ik zat naast een Nederlandse vrouw die mij op de hoogte hield van haar uitzicht, mogelijk meer op haar reisgenoten gericht om ons heen, maar toch geen raampje…toch een raampje!

Geland.
Ondanks mijn nihile hoop zonk toch ff de moed in m’n slippers…vliegtuig weg…en dan?
Wat nu?!
Weer wachten! Nee zij wisten er niks van!
Een gedeelte van de reizigers moesten door naar andere landen en werden meegenomen.
… Een groep van ongeveer 21 mensen moesten naar Amsterdam….een groep Nederlanders, een groep Noren en een Amerikaanse familie (…onderweg naar Chicago!)
Wat mannen en een vrouw belegerde de balie en schoten om de beurt brandende vragen op het personeel af, die op hun beurt een schild op hielden van afwachten op derden (en vierden?).
Wachten… de neiging om in m’n boek te verdwijnen… Druk bellende mensen om me heen. Van alles en iedereen moest afgebeld worden…. Heb Ton en thuis even ge-sms’t dat niemand me morgenvroeg hoeft te halen.
Her en der verhitte gemoederen. Behoefte aan een bed en duidelijkheid!!
Voorzichtig begon duidelijk te worden dat er verschillen waren in de kaartjes en dus in verantwoordelijkheid van de vliegmaatschappij….
Nooit weet van gehad en met mij meerderen!!
De vliegmaatschappij is alleen verantwoordelijk als je je reis als één reis hebt geboekt! Maar als je losse aaneensluitende reizen hebt geboekt….
Ik had geluk! Maar vooral mensen die zelf hadden gepuzzeld of die bij een reisbureau hun hele vakantie hadden geboekt waren de klos!
Een Nederlands echtpaar, een Nederlands gezin plus oma en het gezin uit Chicago dus!!
De Noren en ik konden naar een hotel en hoorden morgen meer….
Getsie dat voelde echt niet ok!! De twee families met kinderen en een vriendelijk open echtpaar…deze groepjes waren ook steeds bij de balie geweest!!
De Noren waren over het algemeen weinig open en/of positief! Met enige tegenzin heb ik me aangesloten en me laten vervoeren naar één of ander stupide “stoffig chique”hotel, waar we formeel maar weinig gastvrij ontvangen werden! De Noren bleken uitgehongerd en kregen het voor elkaar dat er voor hen nog iets klaargemaakt werd… weinig onderling contact, veel gebrom.
Toen ik een uurtje later in de eetzaal (heet hier grill-bla bla) ging kijken, vond ik een zwijgende vretende massa, waarvan slechts twee personen me kort groetten.
In “no time”waren ze weer weg!
Heb nog wat rijst en groente gegeten en zag hoe het personeel met ieder strikte eigen taken het ontbijt voorbereidden.

Volgende ochtend om 10 uur in de hal om te horen wat hun plannen met mij waren…. Haha nou heel lang niks hoor!!
Tot mijn grote geruststelling warende Nederlanders er ook! Wel op eigen kosten…
Zij hadden midden in de nacht maar al zelf de boekingen gedaan..ik geloof rechtstreeks in Amsterdam!! De familie had nog kaartjes in de economy class kunnen bemachtigen en wisten me te vertellen dat er nog 1 was ten tijde van hun contact! Kantoortijd even afwachten en dan bellen, kreeg het telefoonnummer …kant en klaar!! Heel lief!!
Aan de telefoon kon de KLM mevrouw mij vertellen dat ’t kaartje er niet meer was. In de business class was nog plek… maar toen ik vroeg wat zo’n upgrade me ging kosten begon ze met 1000tjes…. Wel was er nog veel plaats vanuit Nairobi die avond… maar dan moest ik met Precission air daarheen!!!

Allergisch vlekken en bobbeltjes deden mij besluiten om toch maar weer in de wachtstand te gaan…. Precision air kon namelijk bij hen in de computer, dus misschien hadden zij dat ene kaartje wel…maar waren de gegevens nog niet doorgevoerd.

Ondertussen groeiden de Nederlandse verbanden en dronken we koffie met elkaar en bivakkeerden we in ‘t computer centrum…om onze zaakjes( ik slechts mijn foto”s bij verhalen) te regelen.
Grappig zo met elkaar ongevraagd en ongeselecteerd van doen te hebben, elkaar te leren kennen en er het beste van te maken!
Mijn gewacht had ik bedacht tot een uur of twee, maar ineens kwam er een meisje naar me toe die me wilde helpen…! Precission air hoorde ik….”van Precission air?”vroeg ik en maakte boksgebaar naar haar. Nee nee, ze was … in dienst van het hotel….lekker snel…!
Toch een leuke en goeie meid met veel toegangen(via persoonlijke mobiele nummers bij die maatschappij!).
Na een uur zat ik volgens haar in ’t vliegtuig van 11 uur ’s avonds direct naar Amsterdam!!
…toch wel opgelucht! Na weer een uur kwam ze me vertellen dat ik om 4 uur opgehaald zou worden… 4 uur? Das wel heel lang van te voren?!
Nee ik gin eerst naar Nairobi en dan…. Grrr nou zakte mijn broek toch bijna af! Ik werd wat gedecideerder! Ze schrok een beetje want tot nu toe had ik eigenlijk voornamelijk gegrapt ! Ze ging nog een keer bellen en ineens zat ik weer in de directe vlucht….??
Nu had ik behoefte aan duidelijkheid!
Gewapende met het telefoonnummer van Amsterdam naar mijn kamer.
Ja ik stond op de lijst voor vanavond, directe vlucht, en kreeeg mijn ticketnummer en boekingsnummer….! Ziezo.

De Noren hadden inmiddels geloof ik allemaal zelf wat geregeld. De mensen uit Chicago hadden dikke pech, moesten veel zelf gaan betalen en konden pas na 4 dagen tegen een redelijke prijs weg!
Het Nederlandse gezin had zelf omgeboekt, dat kon met hun kaartjes, maar er waren wel kosten aan verbonden en ook de rest van de kosten moesten zij zelf dragen!
Het Nederlandse echtpaar had (kan ook nog) niet om te boeken tickets!! En moesten dus hele nieuwe kaartjes kopen…! Ze waren het zo beu dat ze business class geboekt hadden voor vanavond!!