Weer onder zeil!

'S morgens bij 't ontbijt op het boventerras bij een jonge vrouw aan geschoven! 36 jaar, uit Noorwegen wonend in Kampala ( Oeganda ).
We raakten niet gauw uitgepraat.. Erg leuk! Toen ik na het ontbijt vertelde dat ik echte koffie ging scoren (poeder daar begin ik niet aan) sloot ze zich enthousiast aan!
Het enigszins teleurgesteld personeel hebben we toch een naam kunnen ontfutselen...een stukje verder op 't strand bij een lux hotel...echte cappuccino!!!
Marianne vertelde dat ze met een vriendin (Anna!!)  overgekomen was uit Kampala omdat ze de zee zo miste. Haar vriendin moest al na twee dagen weer terug, maar ze hadden de dag ervoor gesnorkeld bij Memba eiland een van de mooiste  snorkel plekjes! Ik vertelde van het zonsondergang zelen... Dat leek haar ook leuk wan zeilen was haar passie!
Haha ..... wij naar de fixer: Ali Baba!!
Hij kon zelfs zo'n fantastisch zeilsprinkhaanbootje voor ons regelen!! Geheel zonder motor!!

Alleen bij hoogtij is uit te varen de volgende ochtend om 9 uur op het strand. Volledig ingesmeerd en op het een  ander voorbereid stapten we de holle boomstam bij kapiteini en zijn twee knapen.
Daar ging het... Zeilend langs de kust tot ergens voor een opening in het rif!
Marianne zat al gauw aan de helmstok! Kapiteini gaf met zijn hand de richting. aan. toen door 't gat in het rif, daR liepen we iets uit de koers en pakten de enorme golven uit de branding mee!
Iedereen kreeg een flinke klets water....maar ik ( in 't midden!) kreeg een hele golf over me heen!
Kapiteini keek wat geschrokken, maar wij kwamen niet meer bij van de lach!

Het zeilen was heerlijk! Bij het eiland ( waar je niet op mag...het is opgekocht voor een heel duur resort...volgens Micky door Bill Gates)...snorkelen... Jaja!!
Het was alsof ik in Blijdorp zwom! Een wonderlijke onderwaterwereld!!
Van een vis als een rotte komkommer tot een elegant gestreept visje, wat zich steeds dansend in een even oranje anemoon verstopte. Van een steenachtige prehistorisch aandoende schuilvis tot scholen synchroon zwemmende zilveren platte vissen.
Na een half uur snorkelen leken we omcirkeld door allerlei boten vol met andere snorkelaars en had ik inmiddels door neus mond en ogen zoveel zout water tot me me genomen dat ik me volledig doorgespoeld voelde!
Marianne opperde om een stukje verderop te gaan om nog wat te snorkelen dus pakten de boys peddels en daarna nog lange stokken om ons een naar verderop te bomen, langs een stuk paradijselijk strand! In het water even verderop was niemand!
Inmiddels van binnen en van buiten wat opgedroogd en toch weer nieuwsgierig...me weer te snorkelen gestort. Wat een pracht! Kapiteini wekte nog wat verscholen vissen wakker voor ons met een puntig stokje ( waar hij even later 2 inktvissen mee ving door ze er gewoon aan te prikken!). De man kon tijden onder water blijven!
Uit gesnorkeld moesten we nog een tijdje wachten op hoog tij!
Kapiteini en een van de knapen hingen een stukje octopuspoot (...wat ze gewoon afbeten..) aan een haakje aan een nylon draadje. Ze wierpen het zo'n 10 meter ver en haalden achter elkaar de meest prachtige aquariumvissen uit het water te halen!! De terugweg was fantastisch, een kort stuk met de golven mee, naar het rif. Spannend want de golven halen je in dus je zit dan in een rare deining! Marianne aan de helmstok! Ze moest flink sturen!

Achter het rif werd weer hard geboomd: erg laag water en tegen de wind in. Veel vissers , waarschijnlijk om 't eerste op de vos markt te zijn, hadden haast en haalden ons in!. Zodra ze ons zagen schreeuwden ze tegen onze kapitein en lachten zich een kriek ( was dus  kennelijk niet zo gewoon, wij in zo'n ding) 
Wij gingen even aan de kant...volgens mij gewoon een ppauze voor de kapitein en daarna was het water goed hoog!
Toen werd het nog leuker!
Laveren tegen de wind in tussen strand en het rif! We gingen reuzehard!! De knapen werkten zich rot!
Zij moesten voor de balans zorgen dus steeds op een van die sprinkhanenpoten gaan staan die steeds omhoog wilde omdat we aan de wind vaarden!
Overstag gaan is met dit ding een rare beweging omdat het zeil boor de mast hangt en dus moeten we een soort gijp maken, waarbij het zeil voor de voorste stag voorlangs  getrokken wordt. Natuurlijk verlies je veel vaart en een stukje..maar ach als je al anderhalf uur op een tij hebt gewacht wat maakt het dan uit?!
Nu zat de Kapitein zelf aan het stuur en beval aller handelingen aan de brave matroosknapen alsof hij op een fregat voer! Het waren echt z'n twee rechterhanden! 
De laatste manoeuvre mocht Marianne doen!
De knapen keken verschrikt op en protesteerden even maar de kapitein negeerde het, ze hoefden niet meer over stag maar na een tijdje van koers wijzigen en dan het strand op!

Een geslaagde dag! 
Gepast gevierd allebei een cocktail gedronken  en daarna kreeft gegeten.