Zorgen

Neerslag
S nachts paniek.
Ton belde geschrokken, dat Maris weer ziek was geworden.
Heb geen oog dicht gedaan!
De halve nacht sms'jes met Ton uitgewisseld. We weten niet echt of ze alles verteld..
Waren er beide erg verdrietig van.
Ik wijdde er s nacht een engelengebedje aan. S morgens als een zombie naar de yoga, bij de meditatie begonnen al de tranen uit m'n ogen te lekken, meer en meer.
Kleine kinderen kleine zorgen... grote....

Na de yoga, voor t ontbijt
Jet toezingen, ze is 64 geworden.
Na het tranendal was het goed meegenomen te worden in de muziek: "when i' m 64" van de Beatles zongen we met z'n allen onder begeleiding van Frank.
Na t ontbijt, snorkelen (cadeautje van Jet aan de gasten)
Weinig zin om in het water te liggen spetteren terwijl ik geen gerust gevoel heb over Marisse s gezondheid.
Maar in t hotel op dat eiland zou wifi zijn..dus toch maar mee.
Weinig verbinding, niet met wifi met anderen niet (ondanks hun lieve belangstelling ) en ook niet met mezelf. Bij Ton maar ook bij Maris nacht, voelde me alleen met m'n onrust en verdriet .

Met Jet samen een wenstoren gebouwd op het strand van het tweede eiland. Het werd een hoge toren van stenen schelpen en stukken dood koraal.
Hopen dat de wens Maris bereikt!