De super

Even met Jet mee boodschappen doen!
Met de boot 20 min naar het vasteland.
15 min met z'n 3en in een koetsachtig bakje, wat achterop een brommer was gebouwd.
Dan in een stoffig krottig dorpscentrum : de markt!
Een met golfplaten overdekte plek en her en der wat betonnen muren.
Een soort supermarkt want er was werkelijk van alles te koop!
Alle kraampjes waren bemand door vrouwen. Vis, vlees, fournituren, groenten, shirts, schoenen, fruit, kruiden, koekjes, sarongs noem maar op!
Jet liep onderhandelend heen en weer en vulde manden vol...voor 3 dagen eten, 3 maaltijden per dag X ongeveer 12 gasten en haar " thuis" staff van 3 a 4 personen!
De brommerboy werd gesommeerd alle manden te verzamelen om in de koets te schuiven ( wat hij graag deed want Jet betaalde hem goed).
Eerst liep ik een tijdje het wonderlijke schouwspel wat Jet opvoerde geboeid achterna. Maar al snel gaf ze aan dat we elkaar op het marktplein ( wat ik nog niet had onderscheiden in het chaotische buiten) over een uur weer zouden ontmoeten.
Misschien dreef ik als witterik de prijs teveel op?!
Ik had veel bekijks en ze hadden zelfs veel lol om me. Maar ik keek immers ook mijn ogen uit, vooral verbaasde ik me over die kleine scharminkelige oude vrouwtjes en schrok ik nogal eens van de schelle vrouwenstemmen of het opzij geduwd worden.
Natuurlijk kon ik het niet laten om weer 2 sarongs te kopen!

Voor de terugreis bestelde Jet bij een warung 9 porties eten, die kunstig in een papiertje gevouwen werden. Voor ons om in de boot op te smikkelen. De rest voor de staff. (De hele staff, incl de kokkinnetjes, de water/koffer drager, de afwas/massage dame, de schoonmaaksters de regelaar en de bootsman( enkele functies overlappen elkaar))

De rest van de dag een beetje gehangmat ( klinkt actief..toch?)
Tot aan yoga..wist niet dat je daarvan ook spierpijn kan opdoen!
Van 5 tot 9 een brommende generator, daarna kaarslicht! Frank had beloofd gitaar te spelen.
Het werd een hele performance omdat hij er super mooi bij zong maar het vrijwel onbekende nummer waren ...zodat niemand ( zelfs Joyce niet) kon meehummen.

Frank was een beetje van zijn stuk aan het begin van de avond. Hij heeft recent en onverwachts zijn broer Hans moeten begraven en had die dag zijn naam in een boekje gelezen waaraan hij had meegewerkt. Toen mij gevraagd werd Jenneke en Frank te halen voor het diner had ik hem Hans genoemd...
Hij veerde op alsof hij door een bij gestoken werd en zei... "Wat zeg je nou?"
Ik begreep dat ik iets verkeerd had gezegd en hoorde Jenneke zeggen dat hij Frank heette...
Dacht nog even dat hij gepikeerd was en verontschuldigende me.
Dat bleek niet het geval, hij was nu 2x zijn broers naam tegen gekomen en vond dat een bijzonder teken. 'S avonds begon hij nog steeds wat ontdaan eerst het liedje te spelen wat hij op de begrafenis had.